මොනව කියන්නද කියල හිතාගන්න බෑ. බ්ලොගේ පැත්තේ ආවේ සෑහෙන කාලෙකින්. මගේම කියල ව්‍යාපාරයක් පටන් ගන්න එක මාර ලේසි මාරම ෆ්‍රී දෙයක් කියල හිතුවට බැලුවම ඒක පට්ටම අමාරු වැඩක් හැබැයි මුල ඉදන් කට්ට කාලා දෙයියනේ කියල ගොඩ දා ගත්තොත් කාටද ආඩම්බර පුහ්...
ඔන්න ඉතින් මේ දවස් ටිකේ අන්ත්‍රස්දාන වෙලා හිටපු කේස් එක මේකයි. ඉතිං මට බිසී කියල බෑනේ ලංකාවේ ඉන්න බැරුව කොරියාවට එලවපු ගයාන් බුවා එහේ ඉදන් අහනව අඩෝ ලියන එක නැවැත්තුවද කියල. බුවා හිතන්න ඇති දැන් බුවාලට දෙයියනේ කියල සැනසිල්ලේ ඉන්න පුළුවන් කියල මොකද දවස් ගානක් ම කිසිම පෝස්ට් එකක් නෑනේ.
ඒකත් හරි කියමුකෝ ඔන්න වටිනාම දේ..... මගේ බ්ලොගේ බලන්න ආපු අය 5000 පැනල කාටද ආඩම්බර මට මාර සතුටුයි. මම මේක ලියන්න අරන් ඒ හැටි කාලයකුත් නෑනේ නමුත් 5000 නම් ඔන්න පහුකලා.. දැන් 24 දෙනෙක් මගේ පස්සෙන් එළවනවා ඒකත් මට ලොකු දෙයක්. මට ගොඩ යන්න තල්ලුවක් දුන්නු රංග සහ මාර සහෝදරයන්ට මේ වෙලාවේ ස්තූතිය පුදකරන්න ඕනි. මට කියල පලවෙනියට කොමෙන්ටුවක් දාපු අන්තර්ජාලයේ පළමු මිතුරිය වෙච්චි නදී ටත් ස්තූති කළ යුතුයි. අනික කොමෙන්ටු දාන නොදාන මේක බලන සියළු දෙනාටම අද ස්තූතියි කියන්නේ මාර සන්තෝසෙන්.
හරි ඔන්න අද කතාව
මේක නම් පොඩ්ඩක් පොඩි කතාවක් වේවි. ඔන්න අපේ A/L සෙට් එකේ තව එකෙක් හිටියා සහන් සහෝදරයා බුවාව ඒ දවස්වල බයිට් එකට ගන්නවා. ඒ බුවාට ඒ දවස් වල එක එක දේවල් මීටර් වෙන්න ටිකක් වෙලා යන නිසා. ඉතිං මෙයාව වැඩියෙන් බයිට් එකට ගන්නේ අපේ ගයාන් සහෝදරය ම තමා.
ඔන්න දවසක් අපි සෙට් එක කයිය දදා ඉන්නව මාතෘකාව උනේ එදා පත්තරේ තිබුනු හොරකමක් ගැන.
සහන් : බලහන් කො බං මාර හොරකම් නේ දැන් තියෙන්නේ මහ දවල් මං කොල්ල කනවනේ.
මම : ඔව් බං දැන් හොරු හැම තැනම.
ගයාන් : අඩෝ සහන් උඹ දන්නේ නෑ බං අපේ ගෙවල් ලග තියෙන ග්‍රාමීය බැංකුව මහ දවල් මංකොල්ල කෑවා.
සහන් : ඇයි බං සිකියුරිටි නැද්ද ?
ගයාන් : මොන සිකියුරිටි ද බං ඌ අර තුවක්කුව උස්සන් එනකොට අරුන් ගේම දීලා ගල්රෝලෙන් පටස් ගාලා පැනල ගියා.
සහන් : නෑ......
ප:ලි : සහන් ට කතාව මීටර් වෙනකොට ගල්රෝලට යට උනානම් හොදයි කියල හිතෙන්න ඇති.
